Gisp----to be continued

Hilsen:

Æ ég veit ekki í kvöld, er latur og treyttur og andlaus. Kannski seinna.

Hilsen

ZZZZZZZZZZZZZZ-------to be continued

Hilsen:

Tetta er sú frumlegasta enn sem komid er. Og tetta blogg er tad stysta. Meira seinna.

Hilsen

Hvar er sólarhringurinn?

Hilsen:

Kom heim, eftir ad haf mætt uppi í skóla klukkan 7 í morgun. Vann ad bæklingnum fram til 2-3 um daginn, fór heim, fékk mér kríu til 6 um daginn. Kíktí á netid, vafradi um póstinn minn, enginn póstur, adeins gluggapóstur í raunheimi, nádi mér í nokkra nýja vini á myspace, lagdi drög ad heimildamyndinni  um trúbodana í febrúar. Skaust í eldhúsid, eldadi einn snöggan rétt, kláradi hann á mettíma, og hér sit ég, enn á ný vid skólatölvuna, klukkan 21:45 og framundan eru nokkur verkefni.

Er ad eiginlega ad uppgötva ad ég er sambland af bædi A og B manni, eda AB(mjólk). Minnist tess tegar ég bjó á Flateyri og ef madur var veikur tá var vonlaust ad hitta á Lýd Àrnason lækni, sem ad ég held er enntá starfandi tarna. Lýdur er einmitt tessi B týpa sem vakir langt frameftir nóttu vid textagerd, kvikmyndahandrit og margt annad, fyrir utan tad ad vera í fjarbúd vid konu sína í Bolungarvík. (Alla vega sídast tegar ég vissi). Oftast nær nádi madur ad hitta á Lýd klukkan 3 ad degi og tá var hann vaknadur.  En hey Flateyri er ekki Reykjavík, tad er ekki tessi asi tar.

Nú enn allavegana, tá er komid ad skiladegi projectsins á morgun klukkan 10, og geri ég rád fyrir ad vera hér frameftir nóttu, skjótast heim í smá "powersvefn" og svo aftur upp í skóla til ad hleypa Mathieu úr hópnum okkar inn.

Tannig ad tessi hefdbundni sólarhringur er frekar rofinn tessa dagana og eflaust fyrsta hugsun flestra okkar í hópnum er gódur svefn og hvíld. Engin spurning.

Hilsen

Nóttin er löng

Hilsen:

Jæja hér situr madur uppi í skóla vid tölvuna, framundan er næturvinna vid bæklinginn fyrir projectid okkar. Tetta er reyndar búid ad vera ansi langur dagur, tessi mánudagur, og merkilegur fyrir margra hluta sakir. Fyrst ber náttúrulega ad nefna ad sídast tegar ég kíkti á mbl.is var verid ad mynda nýjan borgarmeiristjórnarhluta í Reykjavík,  tar sem Òlafur og Villi, eda Òlafur F. Magnússon og Vilhjálmur Vilhjálmsson, já fyrrverandi borgarstjóri munu stýra borginni, enda borgin óstýrilát á köflum, greinilegt ad Degi hefur ekki tekist ad valda verkefninu.

Madur eiginlega vorkennir Reykvíkingum, hvad vardar tessi tídu stjórnarskipti, menn vita ekkert hvada stjórn er tekin vid völdum tegar menn rísa úr rekkju á hálfsármillibili. Er eiginlega ekkert viss um ad tessi stjórn muni halda lengi velli, enda margir sem vilja komast ad kjötkötlunum, bæid hægri og vinstri og midjumodid.

Nú og svo er tad handboltinn, vid erum búin ad tapa 5 leikjuma f6 í handboltanum, med arfaslökum árangri. Svona til ad bæta vid tetta, tá var ég ad tala vid Uffe, sem er vaktstjóri minn hjá Adecco, starfsmannaleigunni, á föstudaginn var, og ad sjálfsögdu turfti hann ad hnýta í mig vardandi tap okkar gegn dönum í handboltanum. Tar sem vid íslendingar njótum ákvedins vafa og dulúdar vardandi kaup okkar út um vída völl, tá gat ég ekki annad en strítt Uffe med tví ad segja, ad tegar vid töpudum í svona leikjum hvort sem um væri ad ræda handbolta, fótbolta, tá notudum vid reidi okkar og vonbrigdi og keyptum alltaf nýtt fyrirtæki í Danmörku til ad hefna ófaranna. Uffe hló, lengi og vel, og launadi mér svo grikkinn med ágætis helgarvinnu í tví allra heilagasta í konungsríkinu, sjálfu, nefnilega næturvinnu hjá Arla í Esbjerg, frá laugardegi fram til mánudagsmorguns.

Tannig ad tegar ég kom heim eftir skemmtilega vinnustund í Arla, tá lagdi ég mig í 4 tíma, og mætti svo galvaskur upp í í skóla fram til 3 um daginn, eftir tad fór ég nidur í Familiekanalen, til ad undirbúa mig fyrir vinnu upp í rádhúsi, en tetta er fyrsta kvöldid mitt tar, en sídasta kvöld fyrir hálfum mánudi gekk ekkert alltof vel, vegna "tæknilegra vandamála". En allavegana, safnadi saman útbúnadinum, skellti mér á hjólid med allt draslid, hjóladi nidur í Baghuset, hitti tar Leif, samstarfsmann minn, og tegar hann var klár hjóludum vid af stad med myndavélar, trífætur og allan annan búnad nidur í rádhúsid.

Settum upp búnadinn, og svo stuttu seinna komu menn inn, frá teim flokkum sem sitja í bæjarstjórn, heilsudu manni med handabandi og svo var gert klárt. Fundurinn stód stutt yfir og ad honum loknum var dótinu smalad saman í hendingskasti, enda var framhaldid á bæjarstjórnarfundinum lokadur fundur, tannig ad madur vard ad vera ansi snöggur ad taka saman dótid. En tetta gekk vel, og tegar nidur í Baghuset var komid, tá enn á ný hitti ég Patrick, enda má eiginlega segja ad Patrick búi tarna 24/7 vid klippingar á sjónvarspefni og framleidslu. Sat á smá kjaftaspjalli vid hann og endadi med tví ad fá lykla ad Baghuset.

Veit ekki hvada gódu dísir vaka yfir mér tessa dagana, og reyndar fyndid tar sem ég las ad tessi dagur í dag er taldur leidinlegasti dagur ársins,  og er tá midad vid dagsetninguna, 21/1. Ekki veit ég hvadan menn fá tessa útkomu, en svona í heildina finnst mér mánudagar alltaf leidinlegir dagar yfirhöfud, og tarf engan stjörnufræding til ad reikna tad út.

Hilsen

Plan B og Youtube

Hilsen:

Hvad segid tid tá? Ì einum af pistlum mínum var ég ad tala um ad "atvinnuleysi" væri ad hrjá okkur smjörvana, en svo gerist tad, ad í dag tegar ég brá mér í bæinn til ad kíkja í eina ljósmyndavöruverslun med myndavélina mína, ad undraverdur hlutur gerdist. À flassfæti myndavélarinnar sat nefnilega pikkfast flass, og tar sem myndavélin er med innbyggdu flassi, tá var tetta frekar ótægilegt ad eiga vid. Eftir ad hafa lyst vandanum á ensku fyrir búdarstarfsmanninum og hann reynt ad losa tetta og ekkert gengid, er eins og ég fái skyndilega hugljómun. Èg spyr hann beint út hvort tad vanti ekki einhverja hálfsdags búdarloku, annadhvort um helgar eda á virkum dögum, tá segir hann ad jú, teim vanti nefnilega starfsmann sem geti hlaupid í starfid. Tannig ad tad kæmi til greina, en tví midur, tar sem ég taladi ekki dönsku, tá kæmi ég ekki til greina. "Men vent lidt" sagdi ég og skipti yfir í mína kartöfluskotna dönsku og eftir tad var engin hindrun lengur. Èg fékk stöduna, og kem til ad byrja væntanlega um mánadamótin, jan feb. Til ad byrja med um helgar og svo ef vantar tá skyst ég eftir skóla á virkum dögum. Og ef madur hugsar lengur fram í tímann, tá er ég búinn ad redda sumarvinnunni. Aldeilis flott, ekki satt. Og tetta steinliggur fyrir mér enda vanur madur í tessu geira.

Reyndar ádur en tessi undur og stórmerki gerdust, vorum vid Kristinn, smjörvagutti, rætt fram og tilbaka vardandi Plan B, en tad heitir víst tví góda nafni heima á Ìslandi "neydin kennir sokkalausum manni ad snída skó" eda "neydin kennir naktri konu ad spinna" (tad er gott myndefni) og hafa komid ymsar gódar hugmyndir upp á bordid, en tær verda ekki nefndar hér, enda samkeppni á vinnumarkadi. En allavegana tá erum vid ekki rádtrota en sem komid er.

Tannig ad tad horfir til góda, en allavegana fram til janúarloka neydist madur til ad framreida hina ymsu spennandi núdlurétti, og eflaust verdur madur ordinn sérfrædingur í tessu eins og í myndinni, Forrest Gump, tar sem svertinginn fræddi Gump um hina ymsu rækjutegundir sem hægt væri ad samkrulla saman.

Nú, ad tessu slepptu tá er framundan Edited version af Kántríhátidinni væntanlegt á youtube innan skamms. Eftir ad vinnu vid revíuna og heimildamyndin um trúbodana er lokid tá tekur vid klipping á efni frá Kántríhátídinni 2001.

Væntanlega spyrja menn sig, hver nennir ad horfa á efni frá Kántríhátídinni 2001, er tad ekki gamalt og útrunnid efni? Eflaust nokkud til síns máls, en ef menn skoda tad efni sem er á youtube, tá er margt tarna inni hundgamalt efni, og tá helst í tengslum vid hljómsveitir og sitthvad fleira. Tannig ad tad er eins gott ad koma tessu frá sér svo menn geta fengid ad njóta afurdanna. Enda tegar vid tókum upp tetta efni tá hafdi madur ekki tessa tekkingu til ad klippa og hljódsetja saman slíkt efni. Og tegar ég gekk á milli teirra sem tóku slíkt ad sér tá jadradi tad vid útborgun í 3 herbergja íbúd. En tad er allt önnur Ella í dag. Tekkinging er fyrir hendi og adstadan.

Jamm, best ad vinda sér ad projectinu, framundan er löng og ströng helgi. Ad lokum, mig vantar vini, já satt er tad, en mig vantar vini fyrir hégómalegu síduna mína, myspace.com/gilliegilsson. Madur er ekkert skárri en hinir, en ég hef samt ákvednar hugmyndir um efnid tarna inni. Fylgist med.

Addid ykkur inn, drífa sig.

Hilsen.

Syndarinn ég

Hilsen:

Jæja, tá er komid ad predikun dagsins. Hún er úr Egilsbók, bls 304, sálmur 900 og svo framvegis. Tad er létt yfir manni, skil ekki af hverju, madur ætti ad ganga med hnút í maganum, enda margt í gangi, eiginlega of margt í einu. Of margir boltar á lofti. Fyrsti boltinn er "atvinnuleysid" en nú er lidin vika án tess ad madur hafi komist i líkamlega og andlega snertingu vid smjörid sem var ordinn hluti af hverri viku. Tad stefnir reyndar í ad næsta vika verdi smjörlaus líka, en reyndar hefur mér bodist trenn atvinnutilbod, annars vegar í Bramming, og svo í Allison, og sídasta atvinnutilbodid er reyndar hérna í Esbjerg, en edli málsins samkvæmt get ég ekki tekid tví tar sem ég klúdradi hönnun á ákvednum hluta í projectinu okkar, en í kvöld er ég búinn ad vera ansi gódur og geri rád fyrir ad klára tennan hluta á morgun til ad færa mig yfir í næsta hluta. Ekki veit ég hversvegna, en ég held einfaldlega ad ég hafi bara ekki verid "tengdur" enda tessi vika og sídasta búin ad vera strembin á marga vegu.

En svona til tess ad færa umræduna á háfleygari plan, tá ákvad ég ad bregda mér í sund í dag um fimmleytid, og verdur ad segjast er, ad eftir ad madur var búinn ad synda fjórar ferdir í ískaldri lauginni, sitja í funheitum nuddpotti, gufu, vatnsgufu, og taka svo eina salibunu í vatnsrennibrautinni, ad tegar ég kom heim eftir góda göngu í rigningu og toku ad tá var madur sko aldeilis upplagdur til ad setjast nidur og halda áfram med tad sem upp á vantadi. Bjóst vid ad ég myndi sofna um leid og ég settist í tægilega stólinn minn, en ónei, er búinn ad vera velvakandi sídan.

Er samhlida tessu ad lesa núna tvær bækur sem ég keypti í Bilka, en tad er adalmollid, ef menn skilja tessa slettu, en tangad fer madur ekki nema ad hafa bíl. Brá mér um daginn og rakst á tessar bækur ásamt teirri tridju, sem fjallar um köfunarstadi vidsvegar um heim og er ríkulega myndskreytt. Hinar tvær afturámóti fjalla um coaching, sem er tískuord núna, en tad byggist á tví ad virkja tá hæfileika sem búa innra med manni, og um leid ad setja sér markmid, ekki bída eftir ad hlutirnir gerist, heldur setja tá af stad. Hin fjallar svo um stress, ad visu óhefdbundid stress, sem er annarsvegar vinnustada og svo innan um margmenni. Bádar tessar bækur eru skrifadar af einum og sama manninum, og útgangspunkturinn í bókunum, er karakter sem heitir Freddie, en umræddur karakter er tessi sem situr á öxlinni á okkur alla daga og gerir allt sitt besta til ad hindra tad ad vid tökum sjálfstædar ákvardanir hvad vardar okkar eigin framtíd, og einnig reynir hann ad draga úr okkur ef vid fáum snilldarhugmynd. Eflaust kannast allir vid umræddan Freddie, en fáir vilja vidurkenna tilvist hans. En hann er í raunininni samnefnari yfir allar tær neikvædu hugsanir sem hrjá okkur flest. Adal útgangspunkturinn í bókununm er sá ad eitt bros getur breytt öllu í samskiptum manna. Hafid tid reynt tad?

Jæja, back to the drawing board

hilsen

Ìsland í gær og í dag

Hilsen:

Stundum veit madur ekki hvadan stendur á manni vedrid, eda réttara sagt, hvenær vindásinn snyst. Ì fyrradag var ég ad fletta hinu sívinsæla en jafnframt hrakandi fríbladi, 24timer, tegar í einu og sama bladinu, eru íslendingar á annarri hverri sídu. Fyrstur er íslendingur sem hefur verid nappadur úti á götu og bedinn um álit á einhverju lítt merkilegu.

Á næstu sídum getur svo ad líta vidtal vid íslenska stúlku í námi tar sem fjallad er eydslu námsmanna, og viti menn samkvæmt hefdinni var tessi unga stúlka, sem er reyndar ad læra grafíska hönnun búin ad afreka tad ad skulda bankanum søinum 54.000 danskar kr (54.000x12) og ad eigin sögn ekkert ad kikna undan tví, enda vön ad heiman, med skuldabaggann á bakinu frá fædingu. En svona til ad koma vel lét hún tess getid ad reyndar væri hún ad semja um lánagreidslu vid bankann sinn, svokallad budget, til ad hafa stjórn á peningaálunum.

Og svo til ad kóróna margfeldi íslendinga var grein um papparazzaboxarann, hana Björk okkar, sem lét sig ekki muna um tad ad rífa bol utan af ljósmyndara einum á Nyja Sjálandi. Enda vön eftir eina slíka uppákomu fyrir nokkrum árum sídan.

Og tegar ég hélt í einfeldni minni ad nóg væri komid um íslendingaumfjöllun, viti menn, tá gerist tad í dag eftir skøola ad tegar ég létti undir med Lasse vardandi stúdíóupptöku, ad vidmælandi hans var enginn annar en 86 ára gamall, kjaftaskur, enda sló hann metid hvad vardar ad tala vidstödulaust, um Ìsland, Neskaupstad, torramat og svo til ad kórona um betur ad klykkja út med tví ad einu tungumálin sem tala ættu, væri sænska og finnska, enda skyr og hægfara tungumál sem létt væri ad skilja.

Reyndar var karl tessi formadur fyrir samtök sem studla ad norrænni samvinnu, og hafa med ferdum sínum gefid mörgum manninum tækifæri til ad kynna sér sidi og venjur á Nordurlöndum. Karli fannst reyndar ad med tilkomu EU væri tessi samvinna hægt og sígandi ad deyja út, enda hafa Nordurlöndin tapad sjarma sínum sem "exótísk" lönd, adeins Ìsland og Finnland eru lönd sem njóta sívaxandi vinsælda, vegna náttúru sinnar.

Mér var öllum lokid eftir tetta vidtal og Lasse reyndar, tar sem karlinn var eins og trælvanur stjórnmálamadur sem tókst ad svara engum spurningum, frekar ad fara út fyrir efnid. Og um tíma var kallinn farinn ad detta út vardandi minni og atburdi.

Tad er ekki oft sem madur lendir í svona uppákomum eins og tessum, gaman ad tessu.

Jæja, best ad halla sér, búid ad vera langur dagur í dag og framundan eru lengri dagar, vardandi projectid sem er á lokasnúningi.

Hilsen

Fyrri hlutinn

Hilsen:

Ì fréttum er tetta helst ad tölvan mín, andadist á sunnudagseftirmiddegi. Hennar verdur saknad sárt. Hinsvegar stendur mér til boda önnur tölva, med flatskjá og stærri turni.

Var ad ljúka fyrri hluta heimildarmyndarinnar um trúbodana í kvöld. Framundan er eftirvinnsla og svo í febrúar eru vidbætur, tar sem fyglst verdur med trúbodunum í heila viku. Hlakka til ad takast á vid verkefnid. Og til ad kórona um betur, tá hljóp betur á snærid hjá mér í kvöld.

Var ad skila af mér lánsvél í kvöld hjá Baghuset, sem hysir helstu sjónvarpsstödvar Esbjerg. Hitti á Patrick sem rekur allt batteríid tar, og eftir stutta stund spyr hann mig hvort ég verdi ekki med i framleidslunni á VestSwim, en tad er Nordurlandamót í sundi. Var med á sidasta ári sem kvikmyndatökumadur og stód mig nokkud vel. Patrick líkadi tá vel vid kvikmyndatökuna og baud mér ad vera aftur í år, jafnframt tví ad taka upp rokktónleika sem verda haldnir í Esbjerg í sumar. Tannig ad enn vænkast hagur strympu, eda strumpa.

Er bara nokkud upp med mér, enda á stuttum tíma hef ég lent í tveimur mjög áhugaverdum verkefnum, annarsvegar fast verkefni fyrir bæjarrádid i Esbjerg, og svo framleidslan á heimildamyndinni. Og brátt lítur dvd diskur dagsins ljós med revíunni frá Brørup.

Skyldi Lars von Trier vita af mér?

Hilsen

Helgin i hnotskurn

Hilsen.

Jæja tá er tessi helgi ad lokum komin. Oft hafa helgar lidid hratt hjá en af einhverjum ástædum hefur tessi helgi verid nokkud lengi ad lida, en samt fljót tegar upp er stadid. Helgin hófst á föstudegi med tvi ad eg og Robin tölvusnillingur hittumst um kvöldid og settum upp prógramm sem heitir 3D studio max og er trívidarprógramm, samskonar og notad er til ad gera myndir eins og Cars, Finding Nemo og margt fleira, og tá helst i sambandi vid kvikmyndir i dag.

Robin er mikill snillingur og nægir ad geta tess ad tegar vid höfdum hreinsad ymislegt ur tölvunni ad ta tegar kom ad tvi ad setja inn nytt serial number, ad ta skáldadi hann bara i eydurnar og fyllti tær ut med 1111111111111 og viti menn programmid small i gang og er núna virkt sem slíkt. Eftirá tók vid smá tilraunavinna vid prógrammid og eftirá kíktum vid á nálægan bar og lentum i skemmtilegu pizzasamkvæmi og billjard. Verd reyndar ad vidurkenna ad ég er ad verda ansi gódur i billjard.

Gleymdi reyndar ad geta tess ad ég og Lasse erum ad vinna ad heimildamynd um trúboda sem starfa á vegum Kirkju Sjöunda dags adventista, og á föstudeginum fylgdist ég med trúbodunum hálfan daginn, tegar teir gengu um göngugötuna i Esbjerg og kynntu trú sína. Èg hélt hæfilegri fjarlægd frá enda margir hvumpnir yfir tví ad veridi sé ad filma tá. Eftirá fórum vid af göngugötunni og ég fylgist med teim ganga hús úr húsi vid ad kynna trú sína. Èg gat ekki annad en dádst ad tolinmædi teirra og rósemi yfir tví hversu margir syndu bodskap teirra lítinn áhuga. Tetta er teirra köllun og teir sinna henni af eldmódi, og hvern dag ganga teir um jakkafataklæddir, snyrtilega til fara, og i lok dags fara teir heim til sín saman, enda deila teir saman íbúd a vegum kirkjunnar. Tar slaka teir á, ekki fyrir framan sjónvarp, heldur vid bænagjörd og og íhugun yfir guds ordi. Heimili teirra er látlaust, tvær kojur, gömul húsgögn, og föt teirra hangandi a tvottagrind, tilbúin fyrir næsta dag. Eigur teirra eru eingöngu tveir gítarar, sími a vegum kirkjunnar, sem teir nota eingöngu til ad hafa samband vid áhugasama. Yfir jól máttu teir hafa samband vid fjölskyldur sínar i adeins klukkutíma.

Tetta er kannski ekki líf fyrir alla, en svo afturámóti i teirra augum finna teir til med okkar lífi, villuráfandi og án trúar á eílíft líf og syndafyrirgefningu á hæsta degi.

En tetta er áhugavert myndefni og framundan er meiri vinna i febrúar vid heimildamyndina. Hlakka til, enda nybúinn ad klára vinnu vid revíuna frá Brørup. À laugardeginum unnum vid Robin vid ad litaleidrétta og setja inn nöfn teirra sem komu ad reviunni. Eftirá kíktum vid ásamt Kristni og tveimur skólafélögum, Sjúrdi Færeyingi og Jakobi dana, nidur i midbæ og lentum á skemmtilegu djammi sem endadi med billjard á nálægum bar. Um tíma var ég kominn i slíkt spilastud ad ég var kominn med addáendur. Eftirá kíktum vid á nálægan pizzastad, sem tók ekki hid alræmda Dankort, enda var fyrsta hugsun sú ad nætursalan færi bara beint i vasana hjá tessum gaurum.

Ì dag vaknadi ég hress og kátur, og hugsadi gott til glódarinnar, kveikti á bordtölvunni minni, og viti menn, tölvan hardneitadi ad ræsa sig og eftir nokkrar tilraunir tókst tad, en tá var tölvan eins og umferdarljós, kveikti á sér í tíma og ótíma. Tad er ástædan fyrir tví ad ég sit hérna og skrifa tennan texta á Makkann med dönsku lyklabordi.

En snillingurinn mikli er á leidinni og vid ætlum ad reyna ad gera eitthvad vardandi tessi vandrædi med tölvuna.

Tannig hefur mín helgi verid og satt ad segja bara nokkud gód útkoma midad vid helgina tar á undan tar sem madur lá eiginlega í móki eftir heimkomuna frá Ìslandi. En andinn er byrjadur ad blása manni í brjóst, og framundan er vinna, vinna, vinna og aftur vinna.

Og svona til ad kóróna allt hef ég ákvedid ad efna ekki neitt af áramótaheitunum sem madur hefur i gegnum tídina heitid, mér finnst tad besta áramótaheitid ad efna ekki til tess, enda vitad mál ad menn springa a limminu.

Tannig ad ég er sáttur.

Hilsen

'Ur öskunni í eldinn?

Hilsen:

Langt norður í Ballarhafi, næst norðurpólnum liggur eyja með nafngift sem heillað hefur margan landkönnuðinn, í gegnum aldirnar, en seinustu árin heillað margan vegalausan útlendinginn til að setjast að og kynnast bæði land og fljóð og um leið sannreyna sögur þær sem ganga um kvenkosti eyjarinnar. En burtséð frá þessum ekkifréttum, þá búa þar innfæddir sem vanir eru harðræði og kalla ekki allt ömmu sína í flestum efnum. Eyjarskeggir þessir hafa ætíð verið sjálfstæðir í gegnum aldirnar, en síðustu áratugina hefur hallað verulega undan fæti þar sem eyjarskeggjar eru nánast fjötraðir á  klafa skuldasúpu, yfirdráttar, óhóflegs vinnuálags, og um leið takmörkuð samskipti við sína nánustu. Réttlæti þess að vera á þessum klafa er sá að vera maður með mönnum, standast kröfur samfélagsins um að vera í takt við tíðarandann, helst að vera með skuldahalann svo langan að hann kæmist ekki fyrir á síðum Guinness heimsmetabókarinnar. Svo er eyjarskeggjum einnig innrætt strax frá fæðingu að vera standa á eigin fótum, jafnvel í sandkassanum á dagheimilinu að marka strax sinn haug þar. Allt þetta er hluti af sjálfsmynd þess að vera engum háður, fara sínum fram, ráðast á garðinn þar sem hann er hæstur og ekki skeyta nokkru um þó að menn valti yfir mann og annan, í efnishyggjubrölti sínu. Til þess eins að kallast maður með mönnum og sanna fyrir hinum hreysti og karlmennsku sína.

En það er dýru verði keypt að lifa í slíku samfélagi og sem fyrr segir keyra eyjarskeggjar sig áfram á botnlausri vinnu, studdir af bönkum og fjármálastofnunum sem blása fagurgala í eyra eyjarskeggja á meðan vel gengur, en þegar verulega fer að halla undan fæti,  þá er öllu kippt snarlega undan eyjarskeggjanum og honum kastað út í ystu myrkur, þar sem hann stendur ekki lengur undir skuldabyrðinni, afborgunum, kröfunum um að tolla í tískunni, og þar frameftir götunum.

Vissulega hefur það mótandi áhrif á eyjarskeggjann að heyja lífróður hvern dag með vinnuframlagi sínu, til þess eins að komast af, og leggja jafnvel dag og nótt til að framfleyta sjálfum sér og öðrum. En oftast nær staldra menn við, leggja frá verkfærið og hugsa sem svo, er þetta þess virði, að slíta sér nánast út, dag frá degi, tapa kannski af mikilvægum atburðum í lífi fjölskyldunnar, vegna þess að maður er alltaf í vinnunni, bara til þess eins að komast af á lágmarkstöxtum, svo maður geti verslað í Bónus, Toys R' Us, og geta komist klakklaust í gegnum Kringluna með rjúkandi kortið áður en maður þarf að semja við þjónustufulltrúann sinn um hækkun heimildarinnar, svo maður geti stundað sömu iðju að mánuði liðnum.

En þessi lífróður slítur manni hægt og sígandi og að lokum er maður orðinn svo samdauna þessu lífi að annar möguleiki virðist ekki vera í stöðunni. Jú kannski getur maður menntað sig, en þá eru námslánin ekki mikið til að hrópa yfir. En eyjarskeggjanum er ekkert ómögulegt og hann lætur sig hafa það að slíta sér út í vinnu fram til kvölds,  og inn á milli með aukavinnu, til að brúa tekjuleysisð þegar maður situr í kvöldskólanum, til að hlaupa í kvöldskólann til að mennta sig svo hann geti hækkað úr lágmarkstaxta í efri taxtamörk, svona með tíð og tíma. Því allt hefur upphaf og endi.

Eflaust eru menn farnir að gruna um hvaða eyju er að ræða, og kollgátur manna eru réttar, jú þetta er óskalandið 'Island, í hugum margra útlendinga þar sem frjálsræði ríkir, engar styrjaldir og blóðsúthellingar, aðeins villt og fjörugt næturlíf og ef það heillar ekki, þá er náttúran villtari en nokkuð annað með sinni óendanlegu fjölbreytileika.

En fyrir eyjarskeggjann þá er þetta fangelsisvist, þar sem menn lifa í hringrás, skulda, yfirdráttar, efnishyggju, og kröfunni um að vera maður með mönnum. Og til að bæta gráu ofan á svart heyja menn baráttu við langar og dimmar vetrarnætur, þar sem veðurfarið er jafn mislynt og manískt þunglyndi, ógleði og gleði. Og þegar loks tekur að birta í sálinni og í hversdagsleikanum, þá heyja menn enn eina baráttuna, en sú barátta að koamst í burtu í sól og sumaryl, fjarri kulda, fjarri áhyggjum, fjarri samfélaginu, til þess eins að hvíla sig, eftir harðræðið. Svona er líf eyjarskeggjans, ár eftir ár, byggt á hringrás atburða og verknaðar, til þess eins að lifa af sem eyjarskeggi á harðbýlustu eyju Ballarhafs.

Við sem höfum reynt þennan darraðardans horfum á þennan hringdans með undrun og skiljum ekki hvernig við fórum að þessu, á meðan dansinn dunaði, að hafa ekki tapað viti eða heilsu við að stunda þennan villta efnishyggjuhringdans.  Við kveðjum landið með þotugný, kveðjum rok og vinda,kaldar vetrarnætur, kveðjum þessa ómennsku sem ræður ríkjum, þar sem menn eru háðir geðþóttavilja samráðs marga fyrirtækja sem ráða öllu á 'Islandi í dag. Við erum aðeins klukkuverk í lífsverki þessarra manna sem skammta okkur úr hnefa á meðan þeir sjálfir spara ekki við sig. Við dáumst að auðlegð þeirra og efnishyggju og vildum að við gætum sjálf baðað okkur í eigin auðlegð, en til þess að njóta sömu lífskjara og þeir sem halda utan um ólarnar, þarf miklu meira til en 2X24, þar sem allt okkar vinnuframlag er etið upp af skattaálögum. 

Þannig að manni er spurn eftir 12 daga veru á landinu, er þetta ekki bara úr öskunni í eldinn að búa  við þessar ómennsku aðstæður á 'Islandi í dag? Miðað við nýjustu spár þá hækkar matvælaverð um 13%, bensínlítrinn stóð í 139 þegar ég kvaddi landið og framundan er mikið fall á íslensku krónunni. Og til að bæta gráu ofan á svart, þá er von á náttúruhamförum hvenær sem er. Veðurfar fer versnandi með rigningarlægðum og vindlægðum samhliða því sem sumartíminn verður styttri og styttri vegna hlýnun jarðar.

Þið megið kalla mig raggeit, en eftir að hafa verið þarna í 12 daga, þá er Ísland úr fjarlægð séð ekki álitlegur kostur í dag miðað við þróun mála.

Hana nú

Hilsen

Gilli