Og hefst nu gleðin

Jæja komiði sæl og blessuð

 

Erum enn i Færeyjum. Komum til Torshafnar i gær, i svarta toku og rigningu, hofðum eytt fjorum dogum 'i Miðvagi, i tessu fina farfuglaheimili, tar sem til staðar var fyrirtaks tjaldstæði, innandyra setustofa með leåursofum og sjonvarpi troðið af gervihnattarasum. Vorum tar i goåu yfirlæti, og skoðuðum okkur um tar. Tar er landslag storbrotið, stakir klettadrangar viå sjondeildarhringinn, asamt eyjum utifyrir  tar sem viå fyrstu syn enginn viråist koma nema fuglinn fljugandi. Tokum runt um svæðið og heimsottum bæ sem heitir Bæur, tar sem rolegheitin rikja, og flest husin a staðnum eru fra siðustu old. Litið for fyrir ibuunum 67 sem byggja bæinn en að sogn heimamanns a staðnum, ta var einn smiður, einn sjomaður, nokkrir i vinnu i Miðvagi og hinir possuðu upp a konurnar. Fengum agætis veður allan tennan tima, og  siðasta daginn forum við i bilferå i Gasadalinn tar sem siðustu gong voru boruð i gegn. I Gasadal bua allan arsins hring um 7 manns, flest folk yfir og um sextugt. Tar rikir angurværå kyrrð, litið stress a monnum, teir fau sem við mættum satu a bekk og ræddu landsins gagn og nauðsynjar. Tegar komiå er i gegnum gongin til Gasadals ta blasir við skilti tar sem segir að maður i gegnum gongin a eigin abyrgð, enda gongin einbreið og engin lysing. Enda for um mann nettur skjalfti að aka i gegnum tau baðar leiðir.

Aður en til Vaga var komiå hofðum við eytt sunnudeginum i Vestmannabjorgum tar sem viå forum i batsferð tar sem siglt var inn i svokallað grottos, eða vikur tar sem fuglarnir satu syllum og letu svo sannarlega vita af ser. Ferð tessi var mognuå og mæli eg hiklaust með henni. Tetta virðist vera helsta aðdrattarafla bæjarins Vestmanna, nema menn kjosi að dvelja tar um stund i algerri kyrrð. Tann solarhring sem við eyddum tar ta veltum við tvi fyrir okkur hvort ibuarnir hefðu veriå brottnumdir, tvi litið bar a teim allan tann tima sem við vorum tar. Tegar við voknuðum a manudagsmorgni, ta leið manni eins og i biomyndinni 28 days later, tar sem gotur voru auðar, og fair a ferli. Enda segir i einni handbokinni sem við hofum meðferðis, að tetti er svefnbær með storum stofum. Vel heimsoknarinnar virði samt að heimsækja hann, tvi vegakerfiå byður upp a storfenglegt natturufegurð a leiðinni, tað er að segja ef tað er ekki toka.

En sem fyrr segir, undirbuningur að Olafsvoku er hafinn að fullu her i Torshafn, brjalað að gera i gær tegar viå komum ur natturukyrrðinni, klikkuð umferð bæåi a gotum uti og i Bonus og Rusdrekkasolunni, eða Rikið. Minnti mann a Tjoðhatið i Eyjum stemmningin i gær. Og eins og sannir islendingar erum við buin að byrgja okkur upp af bjor og erum til i slaginn i toku og rigningu.

Meira siðar.

 

Kominn til Færeyja

Heil og sæl:

Tå er maður loksins kominn til Færeyja. Sit her å bokasafninu i Torshøfn og skrifa tennan texta. Vantar flesta islenska stafi, nema ð tað er til a lyklaborðinu. Tetta er buið að vera mikið ferðalag. Løgðum af stað a miðvikudegi i glampandi sol og 18 stiga hita sem entist alla leið að Skogum, -a dro sky fyrir solu og alla leið aleiðis til Egilsstaða var tungbuið og rigning. Urðum tilfinnanlega vør við hækkandi bensinverð, tvi eftir aå hafa sett bensin a bilinn i Høfn i Hornafirði ta gufaði bensinið upp með ørskømmum hraða, urðum tvi að setja a annan umgang i Djupavogi sem entist okkur alla leið til Egilsstaða. Tokum ta akvørðun að fara fjallveginn Øxi, sem styttir leiðina til Egilsstaða um 80 km. Leiðin upp fjallgarðinn Berufjarðarmegin er ekki fyrir lofthrædda enda veitti eg tvi athygli að vinkona min Inga grufði sig itarlega i vegahandbokina alla leið upp hæsta hluta Axar, eða 522 metra hæð, ta loksins setti hun bokina til hliåar. Lentum i toku a Øxi, vegurinn var goåur, og loks tegar til Egilstaða var komiå, var tjaldinu hent upp i snatri a tjadstæðinu og lagst til svefns. Daginn eftir var fariå snemma a fætur, og tegar til koma að aka af stað veittum við tvi athygli að hægra afturhjolið var orðið frekar loftlaust. I ljos kom að litill pikknagli hafði ollið loftleysinu. Gerðum við dekkið a Egilsstøðum og að tvi loknu heldum við til Seyðisfjarðar. Ferjan atti að koma 8, en kom ekki fyrir en 11. Tað sem tok við i framhaldi af tvi var endalaus biå og ruglingsleg framkvædm við að koma folki og bilum um borð. Eitthvað sem Smyrilsmenn turfa að athuga. Eftir fimm tima bið, var loksins ekið um borå, landfestar leystar og siglt aleiðis til Torshafnar i Færeyjum. Komum snemma morguns a føstudegi og tar sem við vorum frekar illa sofin eftir að hafa deilt svefnpokarymi með røltandi "svefngenglum" og naslandi utlending, fyrir utan taugatrekktan Dana, ta vorum við ansi framlag tegar a bryggjuna var komið i Torshofn. Meira siðar.