Dauða ljóskan/Death of a blonde

Hilsen:

Hef lítið getað sinn ritsnillinni í dag. Fékk í heimsókn tvær hjúkkur, ein eldri og önnur yngri, og sú yngri er að læra fagið, og óafvitandi er ég náttúrulega ágætis "sýnishorn". Allavegana er ég búinn að vera hálfaumur eftir heimsókn hjúkkunnar, hún einhvern veginn beitti öðrum aðferðum en sú sem kom á mánudaginn var. En nú stendur til að ég fái heimahjúkrun hvern dag, næstu þrjár vikur.

'Eg var að renna í gegnum mbl.is þegar ég rak í augun í að "fyrirsætan" Anne Nicole Smith hefði látist þennan dag, aðeins 39 ára að aldri. Anna Nicole Smith varð fræg fyrir að sitja í Playboy árið 1992. 'Ari seinna, 1993 var hún kosin Playboystúlka ársins.  Eftir að hafa birst í því hefti var henni líkt við Marylin Monroe, enda gerði hún út á að líkjast henni hvað varðaði hárgreiðslu, og vörumerki hennar, var líkt og Marylin, hvítur kjóll. Þó varð Anna Nicole meira þekkt fyrir íturvaxinn barm sinn, sem einnig má segja að hafi verið hennar aðgöngumiði innan Playboyveldisins. Líkt og fyrirmynd, var Anna Nicole Smith ekki hennar rétta nafn, hennar rétta nafn var Vicky Lynn Hogan, en nafninu breytti hún þegar hún giftist Billy Smith.

Þann 27 júní 1994, 26 ára gömul giftist hún,  olíu og milljarðamæringnum, J. Howard Marshall, sem þá var 89 ára gamall, en honum hafði hún kynnst þegar hún vann sem fatafella í Houston þaðan sem hún er ættuð. Það hjónaband varði ekki lengi, þar sem sá gamli lést stuttu seinna, eða  4 ágúst 1995, sæll lífdaga. Eins og gengur og gerist, þá spruttu upp margar kjaftasögur um samband hennar og olíumillans, þar sem þau bjuggu aldrei saman, og hefur hún sagt í viðtölum að sá gamli hafi endilega viljað giftast sér og þrábeðið sig um það. Honum var allavegana að ósk sinni. Eftir það hjónband lenti hún í llvígri deilu um auð olíumillans við son hansog fjölskyldu. Sú deila hefur í meira en áratug verið á þrætuepli í dómssölum og hafa skipst á skin og skúrir í þeirri deilu. 'A meðan þeirri deilu stóð  reyndi Anna Nicole fyrir sér í kvikmyndum með misjöfnum árangri, og árið 2006, þá orðin tágrönn, en líkt og mál hennar fyrir dómsstólum hafði þyngdin á henni sveiflast sitt og hvað, jafnt í slúðurblöðum sem og á vigtinni. Hún varð að endemum fræg þegar hún  á verðlaunahátíð MTV í 'Astralíu, beraði bæði brjóstin, og sló þar við  búningavandræði Janet Jackson. Þó voru illar sögur uppi um það að hún hefði undir áhrifum annarlegra efna þegar hún reyndi að kynna atriðin.  Fyrir skemmstu lýsti hún því yfir að hún og lögmaður hennar til margra ára, Howard K. Stern hygðust gifta sig og jafnframt að hún væri ólétt. Stuttu seinna lést sonur hennar við frekar" ananrlegar" aðstæður, þegar hann heimsótti móður sína á spítalann, til að líta á nýfædda systir sína. Og nú er hún sjálf fallin frá. Merkilegt lífshlaup, þó það verði ekki rakið hérna til fulls.  

Nú spyrja menn hví ég sé að rekja sögu þessarrar ljósku, eða bimbo, eins og kaninn kallar þær. 'Eg  rak nefnilega augun í það að það er margt líkt með þessum ljóskum. Báðar voru þær holdgervingar ameríska draumsins um útlit og framkomu og um leið voru þær draumastúlkur kanans. Þó að leikhæfileikar Monroe hefðu ekki verið miklir, þá hafði hún það mikla útgeislun að hvar sem hún fór, vakti hún mikla athygli. Líkt og með Anna Nicole Smith, var Marylin Monroe ekki hennar rétta nafn, hennar rétta nafn var Norma Jean Mortenson, sem hún breytti síðar meir í Norma Jean Baker. Það var síðan hæfileikaspæjari sem uppgötvaði hana, en áður höfðu birst myndir af henni í blaði sem gefið var út fyrir hermenn. Að ráði hæfileikaspæjarans tók hún upp nafnið Marylin Monroe, sem var móðurnafn hennar.  Smátt og smátt fetaði hún sig áfram upp metorðastigann og eftir að nektarmyndir af henni komust í hendur Hugh Hefner, þá var hún boðuð í myndatöku og þar með  var brautin greið.

Ef menn bera saman þessar tvær ljóskur, Marylin og Anna Nicole Smith, þá kemur margt líkt með þeim. Monroe fær sínar fyrstu myndir birtar í desember hefti Playboy 1953, Anna Nicole er kosin Playboystúlka fyrir árið 1993. Þegar Monroe lést var hún 36 ára að aldri. Anna Nicole var 39 ára þegar hún lést. Einn af eiginmönnum Marylin Monroe,var hafnaboltastjarnan Joe DiMaggio,  og  þegar Anna Nicole lést þá var það á JoeDimaggie spítalanum.  Og svona í lokin, þá langar mig til að birta hér tvær myndir, annarsvegar af Monroe og hinsvegar af Smith. Og hvað vill ég meina með þessum samanburði? Jú, seinni ljóskan reyndi allt hvað hún gat til að líkjast goðinu sínu, og merkilegt nokk má segja að hún hafi verði holdgervingur Marylin á þessarri öld, þó að líf hennar hafi kannski ekki verið sveipað miklum dýrðarljóma í lokin. En báðar þessar ljóskur vissu sem svo að þær höfðu það framyfir aðra háraliti, að vera eftirsóttar og vinsælar hvar sem þær fóru, og það hefur eflaust ekki spillt fyrir þeim að hafa haft réttan háralit þegar þær umgengust forseta, stjörnufans og aðra minni spámenn. Þær notuðu báðar útlit sitt til að ná frama og frægð og  fyrir þær þýddi ekkert annað en að viðhalda þeirri frægð, annaðhvort með því að leika í kvikmyndum, bera sig, eða verða sér úti um svokallaða "sugardaddies" kallar sem áttu peninga. Monroe var að mörgu leyti klárari, því að hún krækti sér í rithöfundinn Arthur Miller, en illar tungur segja að það hafi aðallega verið til að losna við stimpilinn sem fylgdi því að vera ljóska.

Þannig að það er margt líkt með þessum ljóskum,  en þó verð ég svona í lokin að viðurkenna að ég var Marylin og mun ætíð verða Marylin Monroe aðdáandi númer eitt. 'Eg átti innrammaða mynd  af henni, sem fylgdi mér í gegnum ýmsa flutninga, en að lokum kom að hún varð að fjúka eftir einn flutninginn.

 

Hi from Gilly:

I havent been all that well today, I had a visit from two nurses, a older one and a younger one, who is learning the trade of nursing. In some way or another this nurse managed to treat my a little bit different, that is to say the older one, and I havent been well after she left. Maybe another tactic, who knows. I was ready to go to sleep when I came across the news that the actress and once to be millionaire inheritor, Anne Nicole Smith had died today. When I started to read about it, I started to see similiarities to her death and the one of Marylin Monroe when she died. To make a long blog short, the similiarities are kinda  similar. Marylin Monroe died at the age of 36. Anne Nicole Smith was 39 when she died. Both had original names. Marylin birth name was Norma Jean Mortenson, while Anne Nicole name was Vicky Lynn Morgan(the smith name she took up after her marriage with her first husband, Billy Smith)  Both had been discovered by the magazine Playboy, Marylins Monroe pictures appeared in the december edition in 1953. Anne Nicole Smith was chosen Playmate of the year 1993. Marylin Monroe married amongst many others, Joe DiMaggio, a famous baseball player. When Anne Nicole Smith died, she died at the Joe DiMaggio Memorial Hospital. After her first photo shot in Playboy she was thought to be the "new Marylin Monroe" and she adopted that by wearing the same hairstyle as Monroe and also wearing a white dress, which was Anne Nicole Smith trademark, besides her humongous breasts, and in her later years she had slimmed down rapidly, not losing her figure concerning her breasts. Both enjoyed the company of wealthy and famous indiviuals, and even though Anne Nicole Smith didnt manage to make much of her carrier in movies, she made it up in press appearences, and her latest antic, was when she bared her breasts at the MTV Music Awards in Sydney, in the year 2005, to spoof out Janet´s Jackson "wardrobe malfunctioning".

So in a way, the death of Anne Nicole Smith is a the death of the American dream once again, because like Smith, Monroe was the dreamgirl of every young American. Her blonde hair and figure was a trademark for american dream, and in a way she a icon for later to come models, Jayne Mansfield, and later on Madonna, Pamela Anderson and other less known starlets. And to finally sum this up I am gonna add two pictures with this article so people can judge for themselves, if the myth still lifes on today.

So, hail to the dead blondes, maybe  where they have gone too, the saying still goes on: Blondes have more fun. 

 Bye for now.

Gilli 

Andrés Andar Bíllinn/Donald Ducks Car

Hilsen:

Aldrei hefði maður trúað því, en í dag virðist allt vera hægt. Bíð samt spenntur eftir tímavélinni, sem getur flutt mann annaðhvort fram eða tilbaka í tímanum.

Nú hafa þeir hjá Daihatsu hannað fyrsta Andrésar Andar bílinn, eða  Daihatsu Copen, sem verður að segjast eins og er alveg ótrúlega líkur Andrésar Andar bílnum í teiknimyndasögunum. Bíllinn vegur aðeins 850 kg, er með 1.3 lítra mótor og undir húddinu leynast 85 hestöfl. Bíllinn kemst ekki hrðar en 140 km á klst og aðeins er pláss fyrir tvö. Hægt er að setja upp þak á hann, og er það aukabúnaður. Kjörinn bíll fyrir akstur í Andabæ, ef hann fyrirfinnst ekki þegar, nú eða í Latabæ hans Magnúsar. Var reyndar að horfa í morgun á dönsku útgáfuna af Latabæ, og satt að segja fínnst mér íslenska útgáfan betri, enda snilld Stefáns með eindæmum þegar hann túlkar Glanna Glæp. En, afsakið, aftur að Andrésar Andar bílnum. Bíll þessi hefur verið seldur lengi vel á Asíumörkuðum, en nú hafa framleiðendur hans ákveðið að höfða til norskra kaupenda í apríl n.k. Danskir verða hinsvegar að gera sér að góðu að bregða sér til Noregs og kíkja á gripinn.

Svona í lokin, því í fjandanum datt Guð ekki í hug að setja franskan rennilás á afturendann á manni, miklu þægilegra, en að láta rífa af sér heilu sáraumbúðirnar. Nú eða heilbrigðisstéttin, er ekki bara hægt að græða einn Velox rennilás á mann, þegar grípa þarf til að smella á mann umbúðir? Bara fyrir þá forvitnu, þá á ég eftir að taka pillurnar fyrir nóttina.

Hilsen

Hi from gilly:

Well I thought I had seen everything, but as it seems there is a lot more than that to it. Especially when you are surfing the internet, late at night. I came across this rather straight to the fact, Donalds Ducks car. This is a car made by Daihatsu, and has been sold for a while in the Asaian Markets, but now they are marketing it for Norway, of all countires, I would think Denmark would be more prospectibable, but maybe they are thinking about all the oilmoney,  that hasnt yet been spent. In april the car will be presented, for those interested. The main features of the car, is that it weighs around 850 kg,  with a 1.3 liter motor, the maximum speed is 140km per hour, and it has seats for only two persons. You can add a hardtop to it, which I think would be advisable, a little bit colder in Norway than lets say Malaysia. Maybe a good car for Santiago?

More later

Bye from Gilli 

VertuGlaður/BeHappy

Hilsen:

Frábær fyrirsögn, þegar maður liggur á sjúkrabeðinu. Var reyndar að koma heim eftir skoðun á spítalanum, og að samkvæmt því á ég framundan gæfulegt líf, án sáraumbúða og frekari aðgerða. Hafið ekki áhyggjur, ég er búinn að taka verkjatöflurnar, svo ég er ekkert að steypa neina vitleysu. Enginn veit þó sína framtíð fyrr en talið er upp úr kössunum, gott mottó, kannski stjórnmálaflokkarnir geti notað þetta. En vitið þið eitt, versti sársaukinn er þegar hjúkkurnar rífa af sáraumbúðirnar, sumar rífa þær af stig fyrir stig, á meðan aðrar, bara láta vaða og rífa þær af. Hinn sársaukinn gleymist eiginlega á meðan maður er að jafna sig eftir sáraumbúðaafrifuna. Manni líður eins og tréi í Amazon sem er rífið upp með rótum, þarf maður að segja meira? Enda fer þeim fækkandi, "trjánum" á æðri bakhluta mínum.

Nú fyrirsögnin vísar til þess, að í gær þegar ég var að flakka um alheimsins netsíður, fer að vísu ekki langt, á dr.dk. og svo einhverja linka, að ég dett inn á músíksíðu dr. dk, þar sem reyndar er fjallað um útgefna plötu Hafdísar Huldar, sem var á sínum tíma í GusGus, að inn á milli leynist danskur gullmoli, blandaður árhúsareggae rótum. Um er að ræða danska hljómsveit sem hefur tekið miklu ástfóstri við reggaetónlistina, ekki ósvipað og hinir íslensku Hjálmar, sem því miður eru hættir. Vinsælasta lagið hjá þeim er Kærleikssöngurinn, að mig minnir, Kærlekssangen held ég að það heiti, þetta lag er vinsælasta lagið eftir að þetta band, sem fyrirgefið, heitir BLIGLAD, eða VertuGlaður, og verður að segjast eins og er er skemmtilegt band á að hlusta. Heimasíðan þeirra er ansi flott, www.bliglad.dk, þarf eiginlega að koma henni á framfæri í kennslustund hjá Lillian, þar sem við erum að ræða um skilaboð heimasíðna og útlit þeirra. Endilega kíkjið á þessa síðu og þið getið einnig farið inn á myspace.com/bliglad og hlustað þar á þetta vinsæla lag þeirra, ef ekki þá á dr.dk, undir linknum musik. Annars er þetta band sem fyrr segir frá 'Arósum og hefur verið að gera góða hluti að undanförnu.

Nú jæja, nóg komið í dag, "tertubotninn" orðinn lúinn.

Hilsen

 

Hey from Gilli:

Just came home from the hospital. I dont know which pain is better, when they rip of the bandages very slowly or abruptly, because after that I have forgotten the main pain.  I kinda feel like a tree in the Amazon, which has been ripped up with roots and everything. But it looks that I am recovering very well, and the doctor decided to have a nurse come every day to change the bandages. You can imagine how that will feel, for the next 3 weeks or so. I think I need to buy a cushion like the old people use, when sitting down.

The reason for this headline is that of course I am not looking forward to have the bandages ripped of every day, no it has to do with a dansih band called BEHAPPY, or in danish BLIGLAD. It is a band from Arhus here in Denmark, and the band has a special interest in music from Jamaica. And thos who know me, know that I like music from Jamaica, so when I heard this music, I fell for it. Those interested can go to their site, www.bliglad.dk, or go to myspace.com/bliglad and listen to their music, if you like reggae music.

Well, the kollegiiu is getting alive again, and now on my level we have a even  figure here, 6 girls and 6 guys, and that only means that the kitchen will look much better. the majority of these girls are danish, one of the is polish. And there has been a increase in Polish students here, they are around 10 now, so we have a  active society again. So life is getting back to normal here, and the "annoyance" who trashed up the kitchen have moved to the 3rd floor, so hopefully we will have a better kitchen again.

Well, getting tired, so I have to leave now.

Hilsen to, Ewa, Adrienn, Martina, Lene, Anja, Peter, and all those that read my blogs.

 

Sjúkrabloggið/Today´s diary

Hilsen:

Vaknaði, afslappaðri í dag, en samt með verki. Fékk upphringingu frá spítalanum, um að mæta í skoðun á morgun. Kveikti á sjónvarpinu og datt inn í áhorf á einhvern kerlingarþátt, Rachael Ray, sem er svona hliðstæða við Oprah Winfrey. Horfði á þetta með öðru auganu og fór síðan að lesa í business bók um hvernig hliðstæð fyrirtæki á markaði eins og Apple og Dell, FedEx og UPS, hvernig þau pluma sig á markaði og einnig um hvernig kúlturinn er innandyra hjá þessum fyrirtækjum hvað varðar ákvarðanatöku og framkvæmdir. Merkilegt að lesa um það að einn af stofnendum Apple, Steve Jobs var þröngvað úr starfi af starfsmönnum og yfirmönnum á sínum tíma, þar sem hann þótti of einráður og tók mark á hvað starfsmenn höðfu fram að leggja, heldur einblíndi hann um of á sínar eigin hugmyndir án tillits til þess hvort þær væru framkvæmanlegar. Svo fór að hann kom aftur til starfa hjá Apple, og sú saga er sýnileg í dag með tilkomu IPOD og byltingarkenndrar hönnunar á tölvum og fleiru frá Macintosh. Hvað varðar stjórnunarþáttinn hjá Dell, þá lagði stjórnandi þess og aðaleigandi, Michael Dell meira upp úr því að hlusta á starfsmenn sína, mynda framkvæmdateymi og gera verkstjórana ábyrga fyrir útkomu hvers teymis hvað varðaði framkvæmdir og hugmyndir. Þannig náði hann fram meiri virkni í fyrirtækinu, og forðaðist það að vera um of einráður, en fylgdist þess í stað með úr fjarlægð.

Undanfarið höfum við verið að lesa um í Marketing um hvernig fyrirtæki á markaði, markaðssetja sig, og um leið öðlast sterkan markaðsgrundvöll, Jafnframt hvernig þessi fyrirtæki skapa "auðlindir" sem skila sér út í umhverfið. Þannig að þegar ég horfði með öðru auganu á þennan þátt Rachael Ray og stuttu seinna þátt með Oprah Winfrey, sem er orðin valdamikil í bandarrísku fjölmiðlalífi, þá kom upp í hugann hvað við höfum verið að ræða um í skólanum. Oprah Winfrey er orðin meira en blökkukona sem situr og ræðir af einlægni og skilningi við áhorfendur sína. Hún er orðin sjálfstætt vörumerki, sem skilar milljarða arði, með bókum, þáttum, fyrirtæki hennar Harpo er atvinnurekandi fjölda manna sem starfa í tengslum við þáttagerð, bókarútgáfu, ráðgjöf, framleiðslu sjálfstæðra þátta og um leið  skilar þetta margfeldni út í atvinnulífið, hvað varðar markaðssetningu og framleiðslu. Um leið er hún að skila út í samfélagið vitund um mál sem margir kjósa að láta kyrrt liggja. Hún tekur fyrir viðkvæm málefni, jafnframt því sem hún reynir að efla sjálfsvitund bæði kvenna og manna. Þannig að samhliða þessu er hún gangandi dæmi um  input og output, input  er það sem sett er í þáttagerðina, og output er það sem skilar sér í framleiðslunni, eins og bókum og þáttum. Um leið er þáttur með Rachael Ray, samkeppnisþáttur þar sem reynt er að fanga athygli þeirra sem horfa ekki á Oprah, með matargerð og viðtal við að því er virðist lítt þekkta aðila. Að því er manni virðist á þessi Rachael Ray langt í land að sækja hvað varðar vinsældir Oprah, enda Oprah orðin nánast besti heimilisvinur fjölmargra kvenna, ekki bara í Bandarríkjunum, heldur um víða veröld. Hún er orðin globaliseruð, enda vita flestar konur þessa heims hver hún er. Minnir mig á þegar 'Omar Ragnarsson hitta Gísla í Uppsölum, einbúann, og spurði hann hvort hann vissi hver hann væri. Nei, Gísli þekkti ekki 'Omar, enda hafði hann ekki sjónvarp og kunni lítil skil á þessum manni með ullarsokk í bandi. Spáið í það ef við hefðum ekki sjónvarp, þá myndum við lítið þekkja til Vina, American Idol, Discovery Channel, Spaugstofunnar og svo videre.

jamm, "tertubotninn" það er rassinn á mér, er farinn að láta vita af sér.

Hilsen

Gilli

Hi from Gilly:

Feeling a little bit better today. Woke up, watched some television, and then I turned my attention to reading some business book which we had last semester. Got kinda inmersed into it, reading about the differences between the computer companies, Apple and Dell. The book was describing about the organizational structure and approach of these companies, and telling how their founders, Steve Jobs, and Michael Dell had different management tactics.

After I while I started watching some sitcom, called Racheal Ray, and after a while it dawned on me that a sitcom like Rachael Ray in comparison with Oprah Winfrey, is like a classical school example about branding and marketing. Also in featuring about input and output of these programs, because while Oprah Winfrey is today a branded trademark, with books, programs and other media related things,  a program like Rachaels Ray has a tough battle to fight a dynasty like Oprahs which is reigning in every houshold in America and globally. I think I can say that not many females dont know who Oprah Winfrey is today. This we can thank the influence of television, if we didnt have television, we wouldnt be much aware of many things ongoing in both news and entertainment, maybe a better choice, or not. Consider if we didnt have internet, we would be writing long and boring letters, that nobody would last to read in the final run. Think about it.

Well gotta quit now, need to take my medication. Maybe thats why I have put these strange thoughts on my blog, who knows?

Hilsen

From the kitchen party, Adrienn, Martina and Lene.

Kíktu í kistuna mína/Models

Hilsen:

Hjúkkan komin og farin, og ég er aðeins betri eftir umbúðaskiptin. Aðgerðin virðist hafa heppnað vel, og enn engin merki um bólgur vegna gleymdra hluta eins og rolex úr, armbands, eða sjúkrahúsverkfæra.

Þarsem ég hef ekki verið aflögufær með að skrifa blogg, og til stóð að enda mánuðinn, þ.e janúar með flottasta módeli 'Islands, henni 'Asdísi Rán Gunnarsdóttur, sem reyndar hefur orðið þess heiðurs aðnjótandi að vera jólamódelið mitt í jólamánuðinum, þá bæti ég hérmeð úr því um leið og ég bendi áhugasömum að fylgjast með albúminu mínu með þekktum sem óþekktum módelum. Klikkið á linkinn albúmin og síðan finnið þið albúmið "módelin hans gilla" og þar munið þið finna á næstu vikum myndir af módelum í gegnum tíðina. Munið, það er bannað að copy og paste. Stóri bróðir fylgist með.

Hilsen

Gilli

 

Hello, once again:

As I have not been in the state of doing much work, I decide to finish last month with one of the models I have worked with in Iceland, one of the most well known model, and which has also been pictured for Playboy. In my link, albúmin you can see more of my work in the following weeks. In this month, if my health allows I will be presenting pictures from my travels, so keep posted.

Bye from Gilly

Sjúkrablogg/Diary of a patient

Sæl verið þið:

Það eru liðnir tveir dagar síðan ég kom heim af spítalanum. 'I gær fékk ég heimsókn frá skólafélaga mínum, og minni bestu hjálparhellu hérna, Olaf. Þó að á milli okkar séu 4 ár, þá hefur þessi einstaklingur reynst mér afar vel, ætíð tilbúinn til að aðstoða, og það hefur eiinig verið gagnkvæmt. Samkvæmt búddiskri hefð skiptir það máli að skila af sér góðu karma, því að í seinna lífi mun maður njóta þess ef maður hefur gert vel við aðra. Olaf mun njóta þess óafvitandi þó hann sé ekki hallur undir karma.

Annars á þetta að vera stutt. 'I gær sem fyrr segir kom hann og aðstoðaði mig við að setja upp office pakkann í tölvuna, ég hef ekki getað opnað skjöl í word . Hann kom einnig með eitthvað að drekka og við ræddum saman. 'A næstu dögum mun hann koma með verkefnin frá skólanum þannig að ég geti fylgst með. Eftir að hann var farinn fór ég í að taka til og gera hreint, enda hef ég haft frekar litla orku undanfarið.  Enda á ég von á heimsókn á mánudegi (í dag) vegna heimahjúkrunar, þannig að maður vildi hafa hreint í kringum sig. Síðan var ég dunda ýmislegt, lesa námsefni og í lokin fylgdist ég með leik Pólverja og Þýskalands. Sá leikur var hreint út sagt til að byrja með mjög spennandi, en augljóst að þjóðverjar höfðu mun meiri leikreynslu en Pólverjarnir sem því miður töpuðu allt of mörgum tækifærum. En góður leikur á að horfa. Eftirá  fór ég inn á herbergi og reyndi með herkjum að horfa á sjónvarpsmyndina Das Boot á DR 1, en sú stöð næst illa og þrátt fyrir góð gleraugu, var varla horfandi á myndina sökum "snjókomu" og truflunar á hljóði. Hefði reyndar getað horft á hana í tölvunni, en var einhvern veginn ekki spenntur fyrir því. Þegar á leið um kvöldið fann ég að hafði verið of duglegur, hefði átt að liggja meira fyrir, og nú sem ég sit og skrifa þennan texta þá er ég frekar slappur. Þannig að dagurinn í dag, sem því miður er sólríkur og bjartur, verður tekinn með hvíld og með sem minnstri hreyfingu.

Hilsen

 

Hi from Gilly:

I have been home for 2 days now, and today I am feeling not well. The reason for this is my own fault, as I was doing too many things yesterday, like cleaning and  kinda on the move the whole day. Today I will get a nurse to come, to change the bandages, and it seems that I will have to take it easy, and not be so active as yesterday. I am on medication, and in between I am fine, but when the medication wears off, I start to get weak again. But today I will have to lie in bed and just take it easy, and try to restrain myself from being active.

My friend and schoolmate, in class, Olaf has been a vital support. Always ready to assist, and available when he can, because he has this code in life of helpinp people, sometimes more than himself.  In my case he has been helping me, like picking me up at the hospital and driving me home, bringing me colas and offering to help me with my studies for the next week. In the buddhist sense, he will enjoy a rich karma in his afterlife, because that every good deed he does to his fellow brothers will come back multiplied. A good thought to think about. Yesterday I watched the final play between Poland and Germany. For the first half hour it was exciting to see, but in the final quarter it was obvious that the Germans had a good hold of the game, and unfortunately the Polish players made too many mistakes, and it was also obvious that the german team was the more experienced in playing a tough game. But the Polish get my salute for getting so far a and to compete with the germans, and this I understand is after like two years of good playing that they have gotten so far. So their chances for the next world championship, I think after 4 years or more, are really good if they improve their play tactics and strengthen their defence. But in all a exiting game. But afterwards I was tired, probably that I hardly had anymore energy left to do but go to bed and try to watch some movie classic,  Das Boot, in bad quality on my tv. I gave up and just went to sleep.

Well, this has to be short. I will try to keep u my friends, abroad, posted.

Bye for now

Gilly 

Undir hnífinn/The cutting edge

Heil og sæl:

Vegna sjúkrahússlegu undanfarið mun ég lítið geta sinnt bloggskrifum á næstunni, þar sem umrædd aðgerð hefur séð til þess að erfitt mun reynast fyrir mig að sitja lengi við skriftir. Um er að ræða endurtekningu á aðgerð sem ég fór í fyrir hartnær 4 árum síðan, þar sem ég var algjörlega óvinnufær í mánuð eða svo og gat ekki setið, hvað þá legið á bakinu. Um er að ræða svipaða aðgerð, þó ekki eins stórtæk og sú fyrri, en allavegana þess eðlis að ég get ekki setið lengi við.

Svona til að bæta við þetta þá fékk ég að kynnast danskri heilsugæslu í sinni bestu mynd. Þar sem öll læknisþjónusta er frí og um leið sjúkrahúsvist þá get ég ekki annað en hrósað læknisþjónustunni fyrir þennan stuttan tíma sem ég lá á sjúkrabeðinu. Aldrei þurfti ég að draga upp veskið, jafnvel ekki fyrir aðgerðina, sem á sínum tíma heima á 'Islandi, kostaði mig 18.000 krónur. Hér var ekki spurt að slíku, í staðinn fékk ég að heyra um sigra Dana á 'Islandi, og fagna ég því að við töpuðum, því ég hefði ekki viljað vera skorinn upp stuttu eftir leikinn við dana ef svo hefði farið að við hefðum sigrað. Enda annar hver læknir og hjúkka að minna mig á ósigur okkar. Reyndar var ég drullustressaður að fara í aðgerðina, því að á meðan ég beið eftir að verða innlagður, þá var ég samkvæmt gömlum vana að lesa fríblaðið 24timer, þar sem aðalfyrirsögnin var um hluti sem gleymst höfðu í sjúklingum, og var tínt til hluti eins og járntengur, bút af stígvéli og sitthvað fleira.  Og ekki batnaði það þegar ég loks, komst í aðgerðina, það er önnur saga, eftir einn og hálfan dag í svelti, að þær tjáðu mér, kvenskurðlæknarnir, hjúkkan var karlmaður, að þær ætluðu að klára að skera mig upp áður en leikurinn við Póland yrði spilaður sama dag. 'EG bað þær vinsamlegast um að flýta sér ekki um of og spurði þær reyndar hvað aðgerðin tæki langan tíma. Svona hálftími, sögðu þær, og eftir það tók við óminnið. Allavegana þegar ég vaknaði þá var mér ekið upp á gang og plantað beint fyrir framan sjónvarp þar sem Danir og Pólverjar voru að spila.  Náði ekki að sjá leikinn til enda þar sem ég var hálfsofandi og hálfdópaður eftir aðgerðina, enda fjandans sama um þann leik.

En nú er maður allavegana kominn heim í "kotið" og á næstu dögum verð ég heimavið þar sem ég fæ heimahjúkrun og svo í lok næstu viku fer ég í skoðun, svona til að athuga hvort þær hafi gleymt Rolex úrinu sínu eða flipanum af Carlsberg dósinni sem þær opnuðu á meðan þær skáru mig upp.

Bara smá djók.

Hilsen

Gilli

 

Hi from Gilli

Unfortunately I wont be able to do much blogwriting for the next weeks or so, as I had to be admitted to a hospital. Not to the mental hospital, not yet, maybe later. NO, I had to be admitted because of an old operation which I had 4 years ago, sprang to life, or to say the least, opened up, which led to that I was getting every day less energy, feeling drained, and tired. After I consulted with a doctor I was admitted to the hospital here in Esbjerg, on wednesday. ON thursday  my operation was followed through, after I had been starving for nearly one and a half day, because of some fowl up between doctors, and  when the operation was finished, instead of driving me back to my room in the hospital, they put me in the tv room so I could watch the match between Denmark and Poland. I dont know why, maybe they wanted to show the icelander their power and strength after beating us in the finals. I didnt care much about that game as I was sedated and tired from the operation, so I was just hauled into my room, and for the last four days or so I have been hospitalized. Got home now, and as beforesaid, the next days or so I wont have the ability to write much, because of the nature of the operation. So bear with me.

Your friend

Gilly