Innrás 2

'I vikunni brá ég mér til Reykjavíkur, svona til að komast í mengunarhæft ástand eftir sveitaveruna. Þegar nær dró Rauðavatni þá blasti við mér þvílík sjón. Fyrir utan hefðbundna ljósastaurateymið, þá gnæfðu til himins, fleiri tugir byggingarkrana, sem allir virtust ætla að rekast utan í hvorn annan. Og þegar ekið var framhjá framtíðarheimili reykvískrar æsku á Norðlingaholti, þá sá maður hvað stutt er í það að Rauðhólar verði innan tíðar innmúraðir í í þessar gífurlegu byggingaframkvæmdir. Ef ekki hreinlega jafnaðir við jörðu og síðar meir settir upp sem margmiðlunarsýning í einvherju arkitektúrahýsi í Heiðmörkinni, til að minnast forna tíma þegar ekki þurfti nema hálftíma akstur til að komast í burt frá Reykjavík, í "sveitina". Þessi hálftími er farinn að lengjast í tvo klukkutíma.  Það þarf að aka ansi langt til að komast í návígi við náttúruna, burt frá bílahljóðum, hamarshöggum, og öðrum borgaralegum óhljóðum. Nú eftir að hafa ekið sem leið ´lá niður í miðborg Reykjavíkur þá blöstu við enn fleiri byggingakranar á Borgartúns-reitnum. Reykjavík er að breytast í CraneTown. Fyrir utan bílastæðavandann sem mun fylgja svokallaðri þéttri byggð. En það skiptir ekki máli núna. Það er seinni tíma vandamál, eftir fjögur ár. Ekki satt?

Innrás

Þessi fyrirsögn er vel við hæfi svona í vikulokin. Til sögunnar nefni ég tvö dæmi. Hið fyrra átti sér stða á miðvikudaginn, þegar ég ákvað að kíkja á Shellskálann á Stokkseyri, til að fá mér Pepsi Max og Nizza kropp, uppáhaldið mitt. Oftast nær er létt aðgengi að Shellskálanum, stórt og mikið plan og tvær dælur. En þetta umrædda kvöld var planið orðið undirlagt af tugum eðalvögnum af Bimmum, (BMW), mestmegnis eðaljeppum og hefðbundnum bílum frá þeirri línu. Allir voru bílarnir merktir XD, og um tíma grunaði mig að þarna væri um að ræða enn eitt útspil kosningaframbjóðenda til að auka fylgi sitt í Tárborg (TUBORG='ARBORG), enda menn ennþá að jafna sig eftir hræðilegt "dómgreindarleysi" oddvitans í þeim flokki. En þegar betur var að gáð, þá reyndist skrifað með littlu letri Drive. Og eftir því sem áhuginn jókst á þessarri skyndilegu aukningu eðalvagna´á götum Stokseyrar þar sem um fara fjórhjól og traktorar ásamt hefðbundnum heimilsibílum, þá reyndust þarna vera á ferð eigendur BMW-umboða í Evrópu, sem höfðu komið í 'Islandsheimsókn og höfðu verið "trakteraðir" með glæsibífreiðum, bílstjórum og sérstöku teymi sem sá um að spúla bílana og bóna eftir á, á meðan eigendurnir snæddu dýrindis humarrétti í Fjöruborðinu, sem fer að nálgast cult status, eftir heimsókni popphljómsveita og annarra frægra celebrita. Þannig var í pottinn búið þetta miðvikudagskvöld, þegar Stokksyeri varð nafli umheimsins í stutta stund.

SKO

Jæja þá er júrotrashvision hátíðinni lokið. Verð að segja að aldrei bjóst ég við að LORDI myndu vinna þessa keppni, var eiginlega búinn að veðja á annaðhvort Carolu hina sænsku eða Önnu hina grísku. Það er kannski hið besta mál að svo fór, maður skellir sér kannski til Finnlands að ári, til að berja augun hina eina sönnu LORDI og eftirlíkingarnar sem koma munu fram. Hvað skyldum við 'Islendingar senda frá okkur? 'I guðanna bænum, ekki senda Geir 'Olafs, sendum frekar Forgarð Helvítis eða eitthvað, af hverju ekki HAM, þeir myndu rúlla þessu upp. Lærum af reynslunni, svo er Silvíu Nótt fyrir að þakka að við erum ekki beint vinsæl þessa dagana þar syðra.

Gerðist menningarlegur um helgina, kíkti á tvær stórgóðar sýningar, annarsvegar á Eyrarbakka í 'Oðinshúsi svokölluðu, sem á sínum tíma ef mig minnir rétt var veiðarfærageymsla, en er í dag þessi fíni myndlistasalur. ´Listamaðurinn sem var að sýna þar heitir Jón Ingi Sigurmundsson, smellti mynd af honum við eitt af verkum hans. Fyrir áhugasama, þá er hann með heimasíðu, www.joningi.com.  Myndirnar hans eru frá Eyrarbaklkasvæðinu, af húsum og staðháttum, margar skemmtilegar og flottar myndir.Að því loknu brá ég mér á Stokkseyri og kíkti í Hólmarastarhúsið, alltaf nóg um að vera þar. Þar getur að líta nýopnaða sýningu eftir Elfar Guðna, og á sama stað er einnig sýning á verkum dóttur hans, Elfu Söndru, á frekar sérstæðum speglum. Myndirnar hans Elfars Guðna eru magnaðar á að líta, maður getur nánast skynjað krafta náttúrunnar í gegnum þær. Set inn myndir seinna í dag, var eitthvað vesen með tengingar. Uppi í kaffstofunni getur að líta myndir eftir rússneska listakonu, með því sérstæða heiti, Lada Cherkasova, þar getur að líta myndir frá Flateyri og sérstök handmáluð brauðbretti. Kíkið endilega á þessar sýningar, sýningin hans Jón Inga er til 28. maí, sýningar Elfars og Lödu eru til 11 júni. Maður kemur endurnærður út frá svona sýningum.

Var að horfa á hinn "sívinsæla" þátt 'Ut og suður á sunnudaginn, í umsjón Gísla Einarssonar. Meðal viðmælenda hans var Bjartur Logi Y Shen að nafni, kínverskur að uppruna. Bjartur Logi þessi er að nema við Viðskiptaháskólann í Bifröst. Að mörgu leyti áhugavert viðtal, en það sem ég hjó mest eftir í þessu viðtali var endalausa notkun viðmælandans á orðinu SKO, það hefur eflaust komið fyrir í öðru hvoru orði hjá honum. Þeir hjá nýja símafyrirtækinu Sko gætu nýtt Bjart Loga í auglýsingaherferð sinni, þar sem notkun hans á sko var orðin ansi yfirdrifin á köflum.

 

Forrest Gump

Skrýtin fyrirsögn, ekki satt? En mér er búið að líða eins og honum að undanförnu. Yfir vinnustaðinn valta frambjóðendur, skælbrosandi og elskulegir, fullir af skilningi og fögrum fyrirheitum og loforðum. Nú á sko að taka til hendinni, losa okkur við þær ógnarstjórnir sem setið hafa og bruðlað með peningana okkar, þagað þunnu hljóði á krítiskum stundum og gleymt okkur lítilmagnanum, nema þegar kosningar eru í nánd. Þá er rokið til í photoshoppuna, allir svo elskulegir og brosandi, fagrir, vel tenntir, konurnar orðnar að hálfgerðum fegurðardrottningum, hinar eru "sjoppaðar" og svo er brunað af stað, með fögru fyrirheitin upp á arminn, í von um að gullfiskaminnið okkar sé ennþá til staðar.´Hversu oft ætlum við að falla fyrir þessum fagurgölum, sem að endingu koma svo óbundnir til kosninga, og um leið og einhver flokkur með meira fylgi nær forystu, þá hlykkjast þessir flokkar saman eins og slöngur á almannafæri. En hvað varðar líkinguna með Forrest Gump, þá var mér orðið svo mikið mál að komast á klósettið, en þurfti því miður að spyrja einn hópinn af þessum sólskinsframbjóðendum um hvað þeir ætluðu að gera eftir fjögur ár ef þeir næðu ekki kjöri eftir sitt fyrsta kjörtímabil, búnir að stofna til skuldbindinga og alles, og þurfa síðan að yfirgefa skútuna og láta aðra taka til eftir sig. Og svarið: Ekkert svar, bara eitthvert sólskinstuð um að  horfa til framtíðar í núinu. Þá gafst ég upp og náði á klósettið í einum spreng.

 

Allir vildu Silvíu kveðið hafa.............í kútinn?

'I þjóðfélaginu ríkir Silvíuæði, það þurfa allir að tala og tjá sig um Silvíu. Eins og vitað var, þá fannst engum fyrstu þættirnir hennar skemmtilegir og bara spurning hversu lengi þeir yrðu á dagskrá. Þeir entust ansi lengi, og áðuren menn vissu af voru þeir farnir að fylgjst með þessum svínforuga kjafti, hað tjá sig um tísku, landsbyggðartrash og margt fleira. Og síðan áður en menn gátu almennilega áttað sig á hvað skeð hafði, þá var Silvía Nótt allsstaðar, sem stjarna ársins, kynþokkafyllsta kona ársins, og nú síðast Júrotrashvision stjarna framtíðarinnar, ef guð og lukka verði henni hliðholl. Þetta er farið að minna mann svolítið á  Truman Show, þar sem allt sem Truman segir og gerir er stjórnað af höfundi hans í myndverinu. Silvía Nótt er óskhyggja þjóðarinnar til að gleyma raunum sínum yfir fjárfestingarfylleríinu sem ríkt hefur undanfarið og er á undnhaldi, þjóðin þarf á Silvíu Nótt að halda til að hverfa inn í óraunveruleika heim, burt frá peningaáhyggjum og áhyggjum yfir krónunni og fallandi lánum. Þar að auki er Silvía Nótt nýja kryddið í kryddhillu þjóðarinnar. Ætli endir Silvíu Nætur verði svipaður og í Truman Show, þegar hún uppgötvar dyrnar að sínu eigin sjálfhneppta farsa?

Stífla

Undanfarið hef ég setið við skriftir. Fyrstu tveir dagarnir fóru í það að ganga um gólf, ná sér í blöðin, glugga í gegnum þau, fram og tilbaka, loks dæsti maður, stóð upp og settist við tölvuna. Og viti menn, allt í einu losnaði um stífluna og þvílík froða flæddi fram á ritvöllinn. Svona eftirá að hyggja. Nú er maður að velta því fyrir sér að fá sér útgefanda, ég meina ef Gilzenegger getur sest við skriftir á þremur vikum og skrifað handbók fyrir einhverja örfáa hnakka, þá hlýt ég að eiga sens. Að vísu hef ég ekki verið iðinn við kolann, þ.e.a.s að trana mér fram,  ef eitthvað er þá er ´mér meinilla við of mikla athygli, margra, ekkert á móti athygli stelpnanna. En þarf maður virkilega að vera eitthvað númer til að fá eitthvað útgefið eftir sig. Einhvern tíma samdi ég ferðasögu, um ferð mína til Mið-Ameríku og gekk með hana á milli útgefenda. Það tók óratíma að fá svar, sem mér fannst gefa vísbendingu um að menn væru að melta kosti hennar, en svo þegar svarið barst, þá var það hið klassíska svar, því miður. Ekki var tilgreint hvers vegna og hvort séns væri á breyta einhverju í henni. Nei, einfalt því miður. Vinkona mín stóð í svipuðu basli, hún var með fína sögu um interrail ferðalag sem hún fór með vinkonu sinni. Ef satt skal segja þá efast ég um að þessi saga hafi verið enn gefin út. Mér finnst vanta að útgefendur hlúi að þessum þætti, að gefa út fleiri ferðasögur, ég meina við íslendingar erum alltaf að flakka eitthvað í ýmsum erindagjörðum. 'Eg meina hvað eru til margar sögur um hnattreisur eftir íslendinga? Eða einhverjar svaðilfarir, á ókunnar slóðir. Einvhern tíma las ég bók sem hét Falling of the map, þar sem höfundur heimsótti, allavega þá, óþekktar borgir, var semsé á ótroðnum slóðum, þar á meðal til 'Islands, þarsem honum þótti merkilegt að ekki var hægt að horfa á sjónvarp á fimmtudögum, sjónvarpið fór í sumarfrí og bjór var ekki seldur á 'Islandi, þá. Það hefur margt breyst síðan. 

Bless í bili

Gilli Gottskálk (a.k.a 1000kallinn)

Brot af því besta

Jæja, maður rétt nær að setjast við tölu og losa nokkrar hugsanir frá sér. Þvílíkur darraðardans þessi jól, allir þessir nýríkir 'Islendingar eru að springa úr velmegun og versla eins og þeir eigi lífið að leysa. Það er flott í dag að vera ríkur, aka um á silfurlituðum Porche Cayenne og shop til you drop. 'A meðan svelta einstæðingar, aðrir einstaklingar svipta sig lífi af skömm yfir því að geta ekki gefið börnum sínum jólagjafir eða átt glaðan dag. Sveiattan þessu þjóðfélagi sem er farið að setja verðgildi ofar manngildi. Svei þessum hæstráðendum þjóðfélagsins sem horfa yfir landið úr fílabeinsturni sínum og skilja ekki hví þegnar landsins kvarta og veina stöðugt, á þessum líka fínu launum, sem er búið að hnoða úr hnefa af mikilli "gjafmildi". Svei
þessum siðblindu mönnum sem aldrei hafa þurft að dýfa hendi í kalt vatn, eða strita í svita síns andlits, og munu aldrei njóta uppskeru erfiðins. Svei þeim og öllum þeim sem traðka á vinnandi fólki, eldra fólki og öryrkjum, svei þeim og megi þeir einn dag upplifa þá skömm og svívirðu sem þeir hafa fært yfir þjóðina.
Og þá kannski munu þeir meta það að hafa lagt sitt af mörkum með vinnu en ekki talnaleik og rányrkju.

Til ykkar sem enn þrauka, baráttan er rétt hafin, ekki láta deigan síga, rísum upp og látum í okkur heyra svo eftir verði tekið.

1000kallinn

Sæl verið þið:
Long time no write, only to bite. Smá svona fimm aura, það er nú að koma helgi. Jæja, maður er allur að koma til í handleggnum, kannski maður nái að skrifa eina 100 bls skáldsögu, af örgerðinni, eða ölgerðinni, fer eftir hvað er í glasinu. Það er greinilegt að ég verð að skipta um vinna ef ég á ekki að gersamlega rústa handleggnum, bakinu og fótleggjum. Líkamleg erfiðisvinna undanfarin ár hefur sett sitt mark á "gamla brýnið", ´nú verður bara að finna sér nýtt jobb, þar sem er lítið um erfiði, en þess betra kaup. Kannski maður gerist "slöngutemjari" eða "bensíntittur". Þó hefur mig alltaf langað að gera hið óvenjulega, þe. að læra köfun, gerast hákarlaveiðari, eða flakka um heiminn á low budget, og reyna að vinna fyrir mér með greinaskrifum. 'Eg er nefnilega mjög lélegur 9-5 karakter, er reyndar búinn að prufa ýmislegt til sjós og lands. Maður verður bara að hugsa Plan A og hafa Plan B með í pakkanum.

En annars, mér varð hugsað til þess þegar ég var að versla áðan Í Bónus, þá sá ég í hilluna einhverja heilsurétti með Sölva Fannarri Viðarsyni, og svo er Jói Fel með einhverja rétti. En veit einhver hvað varð um Gauja litla, nógu var hann áberandi hérna áður þó "grannvaxinn" væri, hvar er Gauji litli núna og heilsuréttirnir hans? Upp í hugann kemur, að þegar svona celeb fara að selja okkur hugmyndir sína um matinn sinn, ilminn sinn og fötin sín, þá verður manni hugsað hvernig það yrði ef allt þetta celeb færi nú að vera með sína eigin línu í Bónus. Hugsið ykkur, 'astaraldin Bubba, Guðna 'Ag pylsur og mjólk, Birgittta Haukdal lambakjöt, hey hvað varð um dúkkuna með henni, hvernig ætli að hún hafi selst. Hugsið ykkur floppið í kringum það. Þetta yrði alger hryllingur, þegar celebin færu að troða þessum "línum" sínum ofan í okkur, við munum ekkert breytast í nein celeb, við verðum áfram Jón og Sigga eða Nína og Geiri. Sem betur fer, mér líður ágætlega sem 1000kalli, sjáið til dæmis Jón Sig, það er idol stjarna, hann er "frændi" minn, hann er nefnilega 500kallinn. Jæja, keypti mér disk með dávaldinum Sailesh, ætla að liggja í honum um helgina, enda 4 tíma fjör þar á ferð. Eigið góða helgi.
Bless

Sæl verið þið.
Þá er hringekjan byrjuð að snúast. Hún byrjaði hægt og lævíslega, með ýmsu tilvísunum, auglýsing á strætó, og svo auglýsingar um jólahlaðborð í október, og svo viti menn, hún er komin af stað. Þessi eilífa hringekja, jólahringekjan, sem verður með hverju árinu stærri og meira ógnvekjandi. Hávaðinn er slíkur, að boðskapur jólanna týnist í endalausum snúningi hringekjunnar, þar sem öllu ægir saman, auglýsingum leiknum og sungnum, jóla hitt og jóla þetta. Og við mannverurnar náum ekki spyrna við fótum, allt er byrjað að hringsnúast fyrir okkur, það þarf að parketleggja, það þarf að flísaleggja, það þarf að fara búð úr búð að versla inn, það þarf yfirlegu og miklar pælingar um hvar eigi að versla jólin inn, þau eru nefnilega á svo mörgum stöðum, í búðum, kringlum,útvarpinu, sjónvarpinu, í umferðinni, í stressinu, allst staðar nema í huganum. Allir markaðsfræðingar kappkosta að ná athygli okkar, með öllum sínum útpældum leiðum til þess að telja okkur trú um að jólin verði ekki betri, flottari og meiriháttar nema að við hlaupum útum allt eins og útspýtt hundskinn, að eltast við hringekjuna, sem senn fer á ógnarhraða og ælir síðan mannfólkinu eftir áramót. Og eftir áramót tekur við önnur hringekja, eða réttara sagt Lord of Payments, í bankana að redda raðgreiðslum, léttgreiðslum, yfirdrætti, frádrætti og afslætti. Svona heldur hringekjan áfram, á meðan við huggum okkur við það að við ætlum sko að slappa af í sumar, þegar við förum í frí eftir að hafa klárað síðasta Vísareikninginn. Við eigum það sko skilið, ekki satt

Jæja kæru vinir. Kveðjur til þeirra sem saknað hafa bloggsins frá mér. Fyrir tæpri viku síðan var ég kominn með svo brjálæðislegan texta í huga minn varðandi lífeyrissparnað eldri borgara og yfirleitt lífskjörin í þessu landi. Textinn var alveg eldheitur, en viti menn, þá ásótti mig veikindi og er ég fyrst núna að verða góður af þeim. Þannig að allur eldur er rokinn úr æðum mér og heila. En á meðan ég lá í veikindum mínum þá sökkti ég mér í einn allsherjar bókalestur, um tölvur, íslam, mannkynssöguna og ómerkilega hluti. Kveið því að ekkert yrði eftir fyrir jólabækurnar en það er nóg eftir. Inn á milli hef ég verið í sjúkranuddi hjá alveg frábærum nuddara, hún Kirsten frá Danmörku, flutt á Skerið, og finnst alveg nóg um jólastressið á 'Islendingum. Hún fær örugglega alveg nóg að gera eftir áramót þegar fólk hrynur niður unnvörpum eftir jólastressið og átið. En ég er smátt og smátt að breyta mínum lífsstíl, drekk grænt te á kvöldin og vatn með matnum. Og svo hálftíma göngur á hverju kvöldi. Og nú fer að verða gaman að horfa á allar jólaskreytingarnar í gluggunum í göngutúrnum.
Jæja, má ekki við meiru í bili, handleggurinn er ennþá aumur.

Mikið var!

Sæl verið þið.

Annaðhvort hef ég orðið fyrir súru regni eða þá að þær fáu heilafrumur sem eftir eru hafa dottið úr sambandi. 'Eg er búinn að vera að leita á þessarri bloggsíðu stað til að koma hugsunum frá mér. Loksins fann ég einhvern tengil undir heitinu Stjórnborð, svona eins og í flugmóðurskipi, og rakti síðan slóðina áfram þessarri opnu. Og þá er spurning um fyrstu vitrænu umræðuna á mínu fyrsta bloggi, og vitið þið hvað? 'Eg er algerlega andlaus, ætlaði reyndar að ræða um myndina Irreversible sem ég sá um helgina, í samfloti við King Kong og Man on the Moon, og þegar upp var staðið má segja að Man on the Moon með Jim Carrey hafi fært mér sanninn um að þrátt fyrir alla illskuna og virðingarleysi fyrir mannverunni sem slíkri sem birtist í nauðgun og hrottalegu morði, að til er óhamin frumleg og jafnvel fáránleg gleði til, í sinu vitleysasta formi. Þannig að fenginni reynslu var ágætt að hafa blandað saman þessum ólíku aðstæðum. Um King Kong er ekkert annað hægt að segja ævintýri lifa enn, með blöndu af fegurð, ljótleika og markaðsöflum í einni sæng. Þannig var það. Læt þetta nægja að sinni.

Fyrsta bloggfærsla

Þessi færsla er búin til af kerfinu þegar notandi er stofnaður. Henni má eyða eða breyta að vild.