Ást er................

Hilsen:

Já hvad er ást? Eflaust margur madurinn med svar vid teirri spurningu. Mitt svar er ad ástin er gefandi, krefjandi, spenna, sæla, slítandi, ögrandi, en fyrst og fremst tilfinningar, tar sem madur speglar sig í ástinni sinni, og sér sjálfan sig. Àstin getur einnig verid tímabundin, en svo einnig tegar frá lídur eykst ástin á vidkomandi enn meir og vidkomandi verdur eins og fjöllin í fjarlægd, ad tegar nær dregur uppgötvar madur annadhvort rós eda stein.

Èg hef uppgötvad tad ad kærastan mín er yndisleg, gefandi, skilningsrík, en um leid mikil tilfinningamanneskja, og tessar sídustu vikur hafa reynt mjög á samband okkar. Tad hefur gengid á med stressi, tilfinningaflódi, skilningi en um leid heilmikid andlegt nidurbrot eftir slíka upplifun og um leid endurmat á lífi sínu. Enda skiljanlegt tegar lífid fer framhjá hradar en Concorde med byssu midad á ennid sitt. En hún hefur smátt og smátt verid ad endurmeta líf sitt og og um leid lagt meiri mat á önnur verdmæti en tau sem fyrir voru.

Samhlida tessu höfum vid fjarlægst en einhvern veginn alltaf nád saman aftur, svona haltu mér slepptu mér undanfarid. En nú erum vid komin í pásu á medan hún jafnar sig.

Tannig ad um leid hefur kærastan mín hallad sér ad mér og ég hef reynt ad vera eins mikid henni innanhandar og mögulegt en samt skort hennar upplifun. Einhvern veginn hefur tetta atvik bædi styrkt okkur en um leid ollid fjarlægd.

En tíminn læknar öll sár og ég veit ad vid erum ekki farin ad endingu frá hvort ödru. tad finn ég svo ríkkt hjá henni núna.

Hilsen