'Arás moskítóflugunnar/The attack of the mosquito fly

Hilsen:

Jæja lagðist til svefns í gær og horfði á eldglæringarnar fyrir utan, ekki ólíkt og í bíó, vantaði bara þrumuveðrið, nokkrar tapaðar og afskræmdar sálir og kannski Freddy Kruger eða hét hann það ekki annars til að fullkomna þrumurnar og eldingarnar eins og í alvöru hryllingsmyndum

Nú en svo þegar ég vaknaði í morgun, þá tók við nú heldur betur nýr kapituli eftir bíóferðina. Þarsem ég er sífellt að verða meir og meir "danskur" það er í hnébuxum, þá auðvitað fór ég ekki varhluta af árás moskítóflugunnar í gær, og nú státa fótleggir mínir nokkrum kýlum á stæðr við jarðarber. 

Ætti að vera minnugur þess þegar ég var á ferð í MIð-Ameríku fyrir nokkrum árum síðan, eða á næsta ári réttara sagt, áratugur liðinn síðan, eða 1998. Nú en þá sem fyrr eftir nokkurra vikna ferðalag var maður farinn að ganga um í stuttbuxum og þrátt fyrir margítrekaðar aðvaranir skipti maður ekki í síðbuxur á kvöldin, sem er náttúrulega gósentími sandflugna og moskítóflugna. Að endingu var komið svo eftir 5 vikna ferðalag að ég var orðinn varla göngufær og þurfti að leggjast inn á spítala þegar heim var komið til 'Islands. Þá sem fyrr hafði ég orðið fyrir árásinni af heiftarlegu magni bita eða í kringum 90 moskítóbit og rétt þraukaði að klára seinni legg ferðarinnar.

En það hafðist. Og nú er ég að ganga í gegnum "mini" útgáfu af þessu. Vonum það besta.

kv

Gilli

 

Hi from Gilly:

Well after I came home soaked after the rain, I went to bed and watched the lightnings play shadows on my windue. The thought of the lightnings took my mind to standard horror movies where lost souls and creatures of the dark wake up and go around causing damage and horror.

Not this night, but the day after I felt that I had been a actor in the movie, The attack of the mosquito fly. My legs were swollen and the sizes of the bites were like strawberry sizes.

This of course is my own fault, and I should have known better after my trip to Central-America a couple of years ago where I was attacked by sandflies and mosquitoflies. I was hardly able to walk in the last part of the journey and usually my endurance was two hours a day. And when I came home to Iceland I had to be admitted to a hospital for nearly two weeks to recover as my legs were totally "eaten" up by the flies.

So this should have taught me a vital lesson, never too often told: Never wear shorts in the nightime, because that is the dinner time for the flies. They are not like us, from 9-5 and then go home.

But at the moment the swollen stings are getting smaller after a good shower and some rub on. Lets hope for the best tomorrow at work, kinda difficult to do much walking and bicycling.

Until later

Bye from Gilly