Kominn til Færeyja

Heil og sæl:

Tå er maður loksins kominn til Færeyja. Sit her å bokasafninu i Torshøfn og skrifa tennan texta. Vantar flesta islenska stafi, nema ð tað er til a lyklaborðinu. Tetta er buið að vera mikið ferðalag. Løgðum af stað a miðvikudegi i glampandi sol og 18 stiga hita sem entist alla leið að Skogum, -a dro sky fyrir solu og alla leið aleiðis til Egilsstaða var tungbuið og rigning. Urðum tilfinnanlega vør við hækkandi bensinverð, tvi eftir aå hafa sett bensin a bilinn i Høfn i Hornafirði ta gufaði bensinið upp með ørskømmum hraða, urðum tvi að setja a annan umgang i Djupavogi sem entist okkur alla leið til Egilsstaða. Tokum ta akvørðun að fara fjallveginn Øxi, sem styttir leiðina til Egilsstaða um 80 km. Leiðin upp fjallgarðinn Berufjarðarmegin er ekki fyrir lofthrædda enda veitti eg tvi athygli að vinkona min Inga grufði sig itarlega i vegahandbokina alla leið upp hæsta hluta Axar, eða 522 metra hæð, ta loksins setti hun bokina til hliåar. Lentum i toku a Øxi, vegurinn var goåur, og loks tegar til Egilstaða var komiå, var tjaldinu hent upp i snatri a tjadstæðinu og lagst til svefns. Daginn eftir var fariå snemma a fætur, og tegar til koma að aka af stað veittum við tvi athygli að hægra afturhjolið var orðið frekar loftlaust. I ljos kom að litill pikknagli hafði ollið loftleysinu. Gerðum við dekkið a Egilsstøðum og að tvi loknu heldum við til Seyðisfjarðar. Ferjan atti að koma 8, en kom ekki fyrir en 11. Tað sem tok við i framhaldi af tvi var endalaus biå og ruglingsleg framkvædm við að koma folki og bilum um borð. Eitthvað sem Smyrilsmenn turfa að athuga. Eftir fimm tima bið, var loksins ekið um borå, landfestar leystar og siglt aleiðis til Torshafnar i Færeyjum. Komum snemma morguns a føstudegi og tar sem við vorum frekar illa sofin eftir að hafa deilt svefnpokarymi með røltandi "svefngenglum" og naslandi utlending, fyrir utan taugatrekktan Dana, ta vorum við ansi framlag tegar a bryggjuna var komið i Torshofn. Meira siðar.