Forrest Gump

Skrýtin fyrirsögn, ekki satt? En mér er búið að líða eins og honum að undanförnu. Yfir vinnustaðinn valta frambjóðendur, skælbrosandi og elskulegir, fullir af skilningi og fögrum fyrirheitum og loforðum. Nú á sko að taka til hendinni, losa okkur við þær ógnarstjórnir sem setið hafa og bruðlað með peningana okkar, þagað þunnu hljóði á krítiskum stundum og gleymt okkur lítilmagnanum, nema þegar kosningar eru í nánd. Þá er rokið til í photoshoppuna, allir svo elskulegir og brosandi, fagrir, vel tenntir, konurnar orðnar að hálfgerðum fegurðardrottningum, hinar eru "sjoppaðar" og svo er brunað af stað, með fögru fyrirheitin upp á arminn, í von um að gullfiskaminnið okkar sé ennþá til staðar.´Hversu oft ætlum við að falla fyrir þessum fagurgölum, sem að endingu koma svo óbundnir til kosninga, og um leið og einhver flokkur með meira fylgi nær forystu, þá hlykkjast þessir flokkar saman eins og slöngur á almannafæri. En hvað varðar líkinguna með Forrest Gump, þá var mér orðið svo mikið mál að komast á klósettið, en þurfti því miður að spyrja einn hópinn af þessum sólskinsframbjóðendum um hvað þeir ætluðu að gera eftir fjögur ár ef þeir næðu ekki kjöri eftir sitt fyrsta kjörtímabil, búnir að stofna til skuldbindinga og alles, og þurfa síðan að yfirgefa skútuna og láta aðra taka til eftir sig. Og svarið: Ekkert svar, bara eitthvert sólskinstuð um að  horfa til framtíðar í núinu. Þá gafst ég upp og náði á klósettið í einum spreng.